[OS] Latte or Hot Cappuccino? [NakiKogi]

刀剣乱舞.

Touken Ranbu FanFiction

Rate : PG

Genre : AU , Comedy

Pairing : 鳴狐 x 小狐丸 / NakiKogi / なきこぎ

Note : เข้าแมพ 6-2 แล้วนาคิพาเข้าแต่สตาร์บัคส์ค่ะ เก็บกดจนออกมาเป็นฟิคเลยค่ะ 555555555555555555+

StarBucks - Kyoto Sanjo Ohashi - https://twitter.com/LoLinChaCHa/status/601075183416381440 http://buckedbythestar.blogspot.com/2011/06/kyoto-sanjo-ohashi.html

โต๊ะขนาดเล็กในมุมที่สงบที่สุดของร้านมักถูกจับจองจากขาประจำคนหนึ่งเสมอ  เมนูเดิม คนสั่งคนเดิม

และ.... พูดน้อยเหมือนเดิม

ชื่อเสียงเรียงนามไม่มีใครในร้านรู้สักคน ขนาดคนที่ยิ้มแย้มอ้อล้อเก่งไม่มีใครเกินก็ไม่อาจบอกเล่าได้ จนทุกคนในร้านแอบตั้งฉายา 'น้องเงียบ' เหตุผลที่ต่างเรียก 'น้อง' กันอย่างพร้อมเพรียงนี่ ด้วยหน้าตาและรูปร่างที่ไม่สูงใหญ่ของเจ้าตัว ที่ทุกคนลงความเห็นว่า ‘เด็ก’ กว่าคนทั้งร้านแน่นอน

“ดื่มลาเต้ทุกวัน ลองรับขนมไปคู่กัน หรือลองชิมกาแฟรสอื่นบ้างมั้ยครับ?”

ดวงตาสีทองวาวเงยขึ้นมาสบ ก้มมองด้วยความสูงที่ห่างกันถึงขนาดนี้ แคชเชียร์ ผู้ควบตำแหน่งบาริสต้าไปยันผู้จัดการสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนถึงแววตาที่ราวกับผลึกกระจกที่สะท้อนเงาตนกลับมา

“ถ้าเป็นนาย.....”

เสียงฟังไม่ได้ศัพท์แผ่วแว่วมา เบาจนจับใจความสำคัญไม่ได้ ชายหนุ่มที่คิดว่าตัวเองอายุมากกว่าโข จึงเปิดรอยยิ้มกว้างจนตาหยี

“ไว้คราวหน้าจะชงกาแฟแบบอื่นให้ลองนะ?”

“ครั้งหน้า..จะลองล่ะกัน”

มือเอื้อมมารับแก้วเครื่องดื่ม แตะโดนมือเขาที่ยื่นส่งไปพอดี ปลายนิ้วของอีกฝ่ายเย็นมาก ทั้งที่ในร้านเปิดฮีทเตอร์ปรับอากาศไว้ ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ ก่อนปากจะไวกว่าความคิด

“แล้วจะชงคาปูชิโน่อุ่นๆ ให้นะ”

.... ขนาดแตะผ่านยังเย็นขนาดนั้น เจ้าตัวต้องเป็นคนอุณหภูมิร่างกายต่ำแน่ๆ ให้ดื่มของอุ่นๆ น่าจะดีกว่า

นาคิกิทสึเนะไม่เคยคิดว่าตัวเองจะสนใจคนแปลกหน้าขนาดนี้มาก่อน

แรกเริ่มเขาแค่เปลี่ยนบรรยากาศในการทำงานวิจัยจากห้องตัวเองและแล็บเท่านั้นเอง ได้ยินมาจากหลานชาย ผู้ซึ่งมาคอยมาสอดส่องเป็นระยะตามนิสัยขี้ห่วงเอ่ยเปรยว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักอยู่แถวนี้พอดี ว่างๆ ลองไปนั่งผ่อนคลายเพื่อให้สมองปลอดโปร่งขึ้น

หากสิ่งที่เรียกสายตาตั้งแต่แรกเห็นคือสีขาวพร่างพราว เจ้าของร่างสูงเพรียวที่มีเส้นผมหยักศกสีขาวนวล ใบหน้ายิ้มแย้มจนนัยน์ตาสีคล้ายกันหรี่ปรือ

              

‘ยินดีต้อนรับครับ!’

น้ำเสียงสดใส ร่าเริงจนดูเด็กลงหลายส่วน จากที่มองอายุไม่น่าห่างจากเขาสักกี่มากน้อย ให้แก่กว่าไม่เกินห้าปี เพราะวันนั้นลูกค้าค่อนข้างบางตา นอกจากอีกสองสามคนที่นั่งหลบมุมในที่ประจำแล้วก็มีพนักงานอีกเพียงเล็กน้อย

ขาพาร่างมาหยุดตรงเคาท์เตอร์สั่งเครื่องดื่ม เมนูหลากหลายละลานตา ทั้งท็อปปิ้งก็มีให้เลือกสรรตามชอบ ไม่ว่าจะเป็นชาหรือกาแฟ ขนมและอาหารรับประทานง่ายอย่างพายหรือแซนวิช

ก็หน้าตาน่ากินดี...

สายตาเลื่อนขึ้นสบกับดวงหน้าที่รอรับออร์เดอร์ด้วยรอยยิ้ม ทำเอานึกถึงสุนัขตัวโตๆ ที่กระดิกหางรอเจ้านายเล่นด้วย

TalK Zone :

โคกิทสึเนะ อายุประมาณ 25-27 ปี เป็น แคชเชียร์ ผู้ควตำแหน่งบาริสต้าและเป็นผู้จัดการร้าน ตามที่ได้รับฝากฝังมาจากคนรู้จักที่เพิ่งไปริเริ่มกิจการใหม่ค่ะ

นาคิกิทสึเนะ ทายาทสายตรงของอาวาตะกุจิคนสุดท้าย ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวเพื่อความสงบส่วนตัว โดยเป็นนักวิจัยที่อายุไม่ได้น้อยเหมือนหน้าตา? 

และเป็นคุณอาแล้วค่ะในฟิคนี้

เป็นฟิคเรื่อยๆ เรียงๆ อยากเขียนอะไรก็เขียน? แต่มีไทม์ไลน์ไว้ในหัวพอสมควร และจะมาตัวละครอื่นโผล่มาเรื่อยๆ เลยค่ะ 5555555555+

ปล.ชอบนาคิเสะเพราะหลงเสียง?ค่ะ ใครสนใจไปตามฟังได้ที่ลิ้งด้านล่างเลยค่ะ กดสกอร์ข้ามเสียงน้องจิ้งจอกไปกันนะคะ ฮา

1- เสียงนาคิกิทสึเนะ เริ่ม 0.05

2- เสียงนาคิกิทสึเนะ เริ่ม 0.10

3- เสียงนาคิกิทสึเนะ เริ่ม 0.05

Four Seasons - The Fox's Wedding - Part 2 -

刀剣乱舞.

Touken Ranbu FanFiction

Rate : PG-15

Genre :  AU , Fantasy , Gender Bend

Pairing : 鳴狐 x 小狐丸 / NakiKogi / なきこぎ

NOTE :

Gender Bend คือ ตัวละครเปลี่ยนจากเพศเดิม ชายกลายเป็นหญิง หญิงกลายเป็นชาย ไม่ใช่เปลี่ยนแค่รูปร่าง แต่กลายเป็นอีกเพศไปเลยจริงๆ

Index  : >> Part 1.1 << >> Part 1.2 <<

狐の嫁入り

- Kitsune no Yomeiri -

ผู้เข้าออกในศาลสักการะของดินแดนทั้งสี่ทิศได้นั้นมีเพียงแม่ทัพประจำฤดูกาลเท่านั้น

ข้อบังคับนี้ไม่ใช่เพียงคำประกาศเลื่อนลอย อาณาบริเวณล้วนล้อมรั้วและขอบเขตภายในได้ลงอาคมซ้ำทับไปอีกอย่างหนึ่งด้วย ยิ่งในศาลเจ้าแห่งแดนตะวันออกของเผ่ามังกรแล้ว มนตร์กำกับนี้ยิ่งรุนแรงเป็นเท่าทวี ด้วยหัวหน้าบาทบริจาริกาที่ทำหน้าที่เปลี่ยนตะเกียงนั้น เป็นจิ้งจอกสาวแห่งเทพอินาริหาใช่เหล่าผู้พิทักษ์ฤดูกาลเช่นเดียวกับผู้ดูแลศาลสักการะแห่งแดนใต้

ศักดิ์ฐานะของหัวหน้าบาทบริจาริกาแห่งศาลสักการะคือ 'มิโกะ' ผู้น้อมรับสารจากองค์ทวยเทพนั่นเอง

ต้องถนอมกายใจให้บริสุทธิ์ ไร้ราคีแผ้วพาน ถือครองเพศพรหมจรรย์ ไม่มีสิทธิ์ข้องเกี่ยวกับผู้ใดในเชิงชู้สาว

ดังนั้นเรื่องที่นาคิกิทสึเนะนำพาท่านหญิงมาเมื่อหลายร้อยปีก่อนนั้น พูดได้ว่าไม่ถูกต้องทำนองคลองธรรมยิ่งนัก...

การกระทำซึ่งไม่สมควรแก่ตำแหน่งแม่ทัพคิมหันต์ซึ่งต้องรับหน้าที่ 'ท่านเจ้าแห่งแดนตะวันตก' ในกาลต่อไปด้วยประการทั้งปวง

แม้จะเป็นผู้สืบสายเลือดอันเข้มข้นทุกหยาดหยดจากต้นตระกูลก็ไม่อาจขึ้นรับอำนาจต่อจากท่านรุ่นก่อนที่ล่วงลับไปได้ง่ายดายเช่นที่ควรจะเป็น และถึงแม้เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายจะดึงดันแต่งตั้งท่านก็ตาม แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดนั่นกลับเป็นเจ้าตัวที่ยืนกรานหนักแน่นกว่าว่าจะไม่รับตำแหน่งหน้าที่ใดในตระกูลทั้งสิ้น

.... ไม่ว่าจะเป็นฐานะท่านเจ้าแห่งแดนตะวันตกหรือแม่ทัพคิมหันต์ก็ตามที....

อาการดื้อแพ่ง กบฎต่อตระกูลเป็นครั้งแรกนั่น เกือบทำให้ผู้คนนึกว่าเจ้าตัวต้องอาคมเสน่ห์ของจิ้งจอกจนเสียสติไปแล้วด้วยซ้ำ แม้นาคิกิทสึเนะจะยืนยันหนักแน่นว่าตนมีสติครบถ้วนและไม่ได้ถูกล่อลวงแต่ประการใด

ตรงนี้หากใครได้พบเจอและพูดคุยกับท่านหญิงสักเพียงเล็กน้อยก็จะรู้ว่า ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นจิ้งจอก เผ่าพันธุ์ที่งดงามยั่วยวนไม่มีผู้ใดเทียบ แต่ท่านหญิงผู้นั้นไร้เดียงสาเหลือเกิน คงมาจากการที่เติบโตในศาลเจ้าและเป็นจิ้งจอกแห่งเทพอินาริ หาใช่จิ้งจอกที่สืบเชื้อสายจากจิ้งจอกเก้าหางในตำนานตนนั้นไม่ แต่ก็ไม่ได้ลดความเคลือบแคลงใจแก่เหล่าผู้อาวุโสคร่ำครึนั่นลงอย่างใด

หากไม่ใช่เพราะได้คาดการณ์ล่วงหน้าไว้ว่าจะเกิดเหตุเช่นนี้ และนำท่านหญิงไปฝากฝังยังเรือนหลักของ 'อาวาตะกุจิ' ใต้การอารักขาของญาติพี่น้องแล้วล่ะก็เรื่องคงยุ่งยากกว่านี้อีกไม่น้อย

หนึ่งในวิธีการถอนอาคมนางจิ้งจอกคือการจำกัดตัวผู้ร่ายนั่นเอง.....

ยามที่มีผู้กล่าวประโยคนี้ออกมา นาคิกิทสึเนะไม่พูดและไม่เอ่ยคัดค้านใดใดทั้งสิ้น หากไม่ทันจบประโยคดี ผู้อาวุโสท่านนั้นศีรษะกับร่างก็ได้แยกจากกันเสียแล้ว รอยตัดคมกริบและบั่นคอในครานั้น รวดเร็วและหมดจด เสียจนดวงตาของผู้โดนสังหารยังเบิกค้าง ขณะกลิ้งกลอกบนพื้น จ้องมองโลหิตที่พวยพุ่งจากลำคอตนเอง

นัยน์ตาสีทองวาวคู่นั้นเยียบเย็นว่างเปล่า ประกาศชัดว่าหากใครกล้าว่าร้ายหรือหมายทำอันตรายท่านหญิงโคกิทสึเนะแม้เพียงปลายผม จะไม่จบแค่ศีรษะของผู้เดียวเป็นแน่

ท่านอาวุโสที่อายุมากสุดในที่แห่งนั้นได้สั่งให้บ่าวรับใช้เก็บกวาดห้องประชุมจนสะอาดเรียบร้อย และเอ่ยว่า ชะตาของท่านนั้นผูกพันกับจิ้งจอกตั้งแต่ถือกำเนิดแล้ว การจะรับภรรยาเป็นจิ้งจอกเทพก็หาได้ผิดแปลกอันใด คิดคำนวณแล้วในภายภาคหน้าทารกในครรภ์นั่นคงเป็นผู้นำที่ดีของตระกูลเราสืบไป

ส่วนผู้ที่ตายใต้คมดาบนั้นให้ถือเป็นการขออภัยในความเสียมารยาต่อท่านหญิงให้หมดสิ้นกันไป เรื่องราวที่ถกเถียงกันในวันนี้ถือว่าเป็นเพียงลมพัดหอบหนึ่ง มิเช่นนั้นแล้วหากความล่วงรู้ถึงหูของท่านเจ้ามังกรและท่านเจ้าหงสาผู้เป็นพี่ชายทั้งสองว่าแดนตะวันตกหมายชีวิตนางคงมิจบแค่ศพเพียงศพเดียว

ไม่กี่วันจากเหตุการณ์นี้ ท่านอาวุโสผู้นั้นก็ได้มาเยือนยังเรือนของท่านแม่ และได้กล่าวแสดงความยินดีและต้อนรับนางด้วยท่าทีอ่อนโยนใจดีเป็นอย่างยิ่ง พลางสัพยอกว่า หากไม่ใช่ว่าท่านหญิงไม่สะดวกเดินเหิน คงได้พาเดินชมแดนตะวันตกให้สมกับเดินทางมาจากแดนไกล

และยังทิ้งท้ายอีกว่า ผู้ที่อยู่ในครรภ์ของท่านแม่จะเป็นผู้นำที่ดียิ่งในอนาคต

狐の嫁入り

- Kitsune no Yomeiri -

‘คอนโนะสุเกะ.....’

‘ทำไมหรือขอรับ.....’

‘ท่านแม่ไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย?’

‘โอ๊ะโอ๋... เรื่องนี้ปิดกันเงียบกริบเลยขอรับ! 
อย่าว่าแต่ท่านหญิง กระทั่งคนอื่นในตระกูลยังรู้น้อยเสียยิ่งกว่าน้อยอีกขอรับ!!’

‘............’

ถึงข้าจะไม่ใคร่เคารพในตัวตาแก่หลักลอยนั้นสักเท่าไหร่ แต่ปฏิเสธไม่เลยว่า ตั้งแต่เกิดมา ข้าไม่เห็นผู้ใดจะถนอมรักคนข้างกายได้เท่านั้น

ดวงตานั้นทดแทนถ้อยคำที่เจ้าตัวแทบไม่เคยเอื้อนเอ่ย และฝ่ามือที่จับจูงกันเดินเล่นในสวนไม่เคยทิ้งห่างกายเป็นดั่งคำสัญญา

‘โคน่ะ.... อยู่คนเดียวมาตลอด’

ท่านพูดไว้เช่นนั้น แล้ววางมือลงบนศีรษะข้าแผ่วเบา ราวกับจะฝากฝังให้ดูแล ซึ่งข้าก็ไม่อาจทำความเข้าใจได้มากนัก เนื่องด้วยไม่ว่าคราใดก็มักจะเห็นตาแ-- ท่านพ่อเดินเคียงคู่กับท่านแม่ราวกับเป็นเงาประจำกาย

หากเมื่อเติบโตขึ้นและได้รับสืบทอดภาระการงานในฐานะ ‘แม่ทัพคิมหันต์’ ผู้พิทักษ์แห่งฤดูกาล ว่าที่ -เจ้าแดนตะวันตก- รุ่นต่อไป ข้าจึงได้รับรู้ถึงสิ่งที่ท่านพ่อกระทำทีละน้อย

หน้าที่ของผู้ลงทัณฑ์

หากจะพูดให้สวยหรูก็คือการขจัดสิ่งที่เป็นภัยร้ายต่อตระกูล แต่ถ้าจะพูดให้ตรงกับความเป็นจริง นั่นก็ไม่ต่างจากมือสังหารที่คอยเก็บกวาดเรื่องราวเน่าเหม็นต่างๆ ที่ไม่ควรให้ใครล่วงรู้

ท่านพ่อเลือกสละตำแหน่งและหน้าที่เบื้องหน้าทั้งหมด เพราะต้องการที่จะได้อยู่กับท่านแม่โดยไม่ต้องกังวลสิ่งใด

ภาระของท่านเจ้าแดนตะวันตกนั่นหนักหนานัก และมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยากจะปฏิเสธ ซึ่งในบรรดาสิ่งเหล่านั้น ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ทำให้ท่านแม่ต้องทุกข์ทรมานในภายหลัง

ยามที่เลือกจะจับมือคู่นั้น และนำพามายังแดนตะวันตก ท่านพ่อได้วางทุกอย่างทิ้งไปแล้ว

…… ทั้งหมดก็เพียงเพื่อที่จะได้รักและโอบกอดจิ้งจอกแสนบอบบางผู้นั้น

狐の嫁入り

- Kitsune no Yomeiri -

เรื่องราวที่ปิดบังซ่อนเร้นจากแดนตะวันตกหาได้รอดพ้นจากการล่วงรู้ของเจ้าหงสาผู้เป็นพี่ชายของโคกิทสึเนะแต่อย่างใด นายเหนือหัวผู้เป็นเจ้าแห่งวายุผู้นั้น สามารถรับรู้ข่าวสารได้ทุกสิ่งอย่างจากเสียงกระซิบของสายลมที่นำความมาบอก

หากแต่ไม่อยากให้น้องสาวคนโตที่เพิ่งตั้งครรภ์มากังวลใจและฝ่ายคู่ชีวิตของนางก็ได้ออกโรงปกป้องจนอีกนิดจะเป็นเรื่องใหญ่โต จึงได้ถือโอกาสบอกเล่าถึงชาติกำเนิดของโคกิทสึเนะให้กระจ่างแจ้งแก่ตระกูลผู้พิทักษ์นั้นไปเสีย

'โคกิทสึเนะน้องเรานั่น สืบเชื้อสายมาจากเทพอินาริ หาได้เป็นปีศาจจิ้งจอกเก้าหางตนนั้นไม่แต่อย่างใด หากตัวนางหวังใช้ชีวิตอย่างสงบเงียบ จึงไม่ได้อยากให้ผู้ใดล่วงรู้และยกตนขึ้นเป็นเทพเจ้าไปเสีย'

'ส่วนปราณจิ้งจอกในดวงเนตรนางที่ทำให้เกิดข่าวลือครั้งเมื่อหลายปีก่อนนั้น แม้มีอยากให้ความในของครอบครัวเผยแพร่ออกไป แต่แท้จริงแล้วนั่นเป็นการเล่นสนุกของภริยาอิชิคิริมารุ หาได้ใช่กลิ่นอายจากตัวนาง -โคกิทสึเนะ- แต่อย่างใด'

'กลิ่นอายของนางนั่น หากจะพูดกล่าวให้ถูกต้องนั่นมีเพียงกลิ่นไอของดินและฝนเท่านั้นเอง'

แต่ท่านเจ้าหงสาก็ได้พูดความจริงทั้งหมดไม่ ในคราวนั้นแล้ว แม้จะเป็นฝีมือจากการเล่นสนุกของโอโรจิสาวตนนั้น แต่เสียงยามนางหัวเราะที่บริสุทธิ์กระจ่างและชื่นใสราวน้ำฝน ยามที่คนได้ยินยลก็หลงเคลิบเคลิ้มไม่ต่างจากกลิ่นอายเข้มแรงของปราณเสน่ห์จิ้งจอกเก้าหางตนนั้นกี่มากน้อย

ครั้นนึกถึงใบหน้าหมดจดที่ไร้เดียงสายิ่ง ผิดกับน้องสาวอีกคนแล้ว ท่านเจ้าปรารถนาเหลือเกินว่าหากตนมีมนตร์ใดที่สามารถร่วมจิตแล้วแบ่งเป็นสองอย่างเท่าเทียมแล้วล่ะก็... อยากจะลองใช้มันกับน้องสาวทั้งสองเสียจริง

'ท่านหญิงชอบดอกไม้เหรอขอรับ?'

ยามเห็นสายตาที่ดูราวกับทอดมองไปในที่ไกลแสนไกล แฝงด้วยความเศร้าที่เกลือกกลิ้งไหวระริกในดวงเนตรสีแดงสดสวยคู่นั้น เด็กหนุ่มที่ผ่านมาเห็นจึงอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงทักออกไปด้วยความห่วงใย โดยเลือกที่จะกล่าวถึงดอกไม้งามแทนที่จะถามไถ่ออกไปว่าเหตุใดท่านถึงได้ทอดมองกลีบละอองที่ปลิวล่องด้วยสายตาเช่นนั้น

แม้ไม่สมควรที่จะอยู่เพียงลำพังสองต่อสองกับสตรีที่แต่งงานแล้ว ซ้ำยังถือได้ว่าเป็นคู่ชีวิตของผู้มีศักดิ์เป็นถึง 'ท่านอา' แต่หากปล่อยร่างโปร่งบางไว้เช่นนี้โดยไม่ทำอะไรสักอย่างเขาคงจะรู้สึกผิดมากเสียจนโทษตัวเองในภายหลัง

และอีกอย่าง... ถึงท่านพี่กับนาคิจะขึ้นชื่อเรื่องความหวงแหนอาทรภริยาตนมากเพียงไร แต่กับเหล่าน้องชายล้วนรู้ดีว่าเป็นไปอย่างมีเหตุผลทั้งสิ้น

หนึ่งนั้นเป็นจิ้งจอกขาวแสนซื่อ ผู้ไม่ทันนึกรู้ตัวกว่ากลิ่นไอบริสุทธิ์แห่งทวยเทพแสงตะวันที่สาดส่องแก่ผืนปฐพีเป็นที่ปรารถนาของภูตผีปริศนาต่ำช้าเพียงใด

ยามเอ่ยเอื้อนก็สดใสชุ่มชื้นราวฝนแรกฤดู .....

อีกผู้หนึ่งนั้น... ร่ำลือไปทั้งสี่แดนลือเลี่ยงถึงเสียงอันไพเราะ และดวงหน้างดงามหมดจดที่เทียบเคียงได้กับนกแสงจันทร์ที่ได้ชื่อว่างดงามที่สุดในแผ่นดิน

ยามกล่าวคำและริมฝีปากแตะเเต้มรอยยิ้มบางเบา ดวงใจก็แทบปลิดปลิว

ท่านหญิงผินกายตามเสียงอย่างแช่มช้า

'จะให้กล่าวว่าชอบหรือไม่ชอบก็เอ่ยได้ลำบากนัก แต่ก่อนนั้น ข้าทำได้เพียงเฝ้ามองเท่านั้นเอง'

ดวงตาคู่สวยเลื่อนลงมองกิ่งซากุระในมือ คาดว่าคงเป็นนาคิที่เด็ดลงมาให้นางถือชมดู แต่ไม่ทันได้พูดกล่าวอะไรก็คงโดนเรียกไปทำ -หน้าที่- ของตนแทน

จากข่าวที่ได้รับฟังมาช่วงนี้ปัญหาภายในตระกูลและแดนตะวันตกค่อนข้างมีความสุ้มเสี่ยงหลายประการ ด้วยความเคลือบแคลงต่อพี่ชายตนที่ไม่ได้สืบเชื้อสายพยัคฆ์เพียงอย่างเดียว ฝีมือคนขุดคุ้ยคงเป็นผู้ที่ไม่พอใจครั้งเมื่อรับนางเข้ามาในตระกูลเรา

เนื่องจากเลือดอีกครึ่งในกายของอิจิโกะ ฮิโตฟุรินั่นเป็นจิ้งจอก.... ซ้ำยังเป็นจิ้งจอกเก้าหางอีกด้วย

************************************* 

Four Seasons - The Fox's Wedding - Part 1.2 -

刀剣乱舞.

Touken Ranbu FanFiction

Rate : PG-15

Genre :  AU , Fantasy , Gender Bend

Pairing : 鳴狐 x 小狐丸 / NakiKogi / なきこぎ

NOTE :

Gender Bend คือ ตัวละครเปลี่ยนจากเพศเดิม ชายกลายเป็นหญิง หญิงกลายเป็นชาย ไม่ใช่เปลี่ยนแค่รูปร่าง แต่กลายเป็นอีกเพศไปเลยจริงๆ

Index  : >> Part 1.1 <<

狐の嫁入り

- Kitsune no Yomeiri -

ลมตะวันตกพัดหอบเอาความหนาวเย็นมา ณ ฤดูเปลี่ยนผ่านริมทะเลสาบแสงจันทร์ ร่างบอบบางห่มคลุมด้วยอาภรณ์สวรรค์ซึ่งนั่งอยู่ริมฝั่งน้ำยกมือขึ้น

ให้นกน้อยนำสารจากแดนไกลส่งข้อความมาถึงได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น....นกสีขาวเกาะบนปลายนิ้วเรียวพลางส่งเสียงกระซิบบอกข้อความอันเป็นความลับนั้น

ก่อนที่ริมฝีปากงามจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างซุกซนพลางลูบท้องที่ใหญ่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของตนด้วยอารมณ์สนุกสนาน

....ท่านพี่รองจะว่าอย่างไรกับข่าวนี้นะ

จู่ ๆ หัวหน้าบาทบริจาริกาของศาลสักการะก็หายตัวไป ในขณะที่แดนตะวันตกได้รับขวัญสะใภ้ใหม่ และหลานในท้องที่อีกไม่นานคงลืมตาดูโลก

นางหัวเราะคิกคักชอบใจ ก่อนจะถูกรวบร่างยกขึ้นสูงเข้าสู่อ้อมกอดแข็งแกร่งของบุรุษหนุ่มในชุดสีขาวสะอาด ผู้มีสัญลักษณ์แห่งฤดูหนาวอันอ่อนโยน

"ข้าอยากไปแดนตะวันตกสักครั้ง....ท่านพี่อาจจะเหงาหากไม่มีผู้ไปเยี่ยมเยียน" ดวงตางดงามจ้องมองใบหน้าลำบากใจเล็กน้อยของอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มกว้าง

"ข้าสัญญาว่าจะไม่ก่อเรื่อง...โถ่.... ท่านอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ... พี่สาวข้าแต่งไปอยู่แดนตะวันตก พี่ชายก็ไม่รู้จะโมโหมากไหม ท่านต้องเข้าใจนะ"

"..............ข้าต้องเป็นคนพาเจ้าไป... ห้ามหนีไปเกเรคนเดียว แล้วยามพักอยู่ที่นั่น ห้ามเจ้าซุกซน รับปากข้าได้ไหม"

ดวงหน้างามพยักรับอย่างตื่นเต้นยินดียิ่ง นกแสงจันทร์สีน้ำเงินตัวน้อยกลับคืนร่างเป็นปักษาสวรรค์ก่อนจะบินซุกไซร้ซอกคออุ่น จงอยปากเล็ก ๆ จิกเบาๆ ที่สาบเสื้อแสดงความรัก และร้องเพลงหวาน ๆไปตลอดเส้นทางเดินสู่ศาลสักการะแห่งแดนใต้....

"....เจ้านี่....ชอบเปลี่ยนร่างกะทันหันอีกแล้ว...."

狐の嫁入り

- Kitsune no Yomeiri -

"หือ? ....พูดจริงหรือ.....ข้า....ควรจะเรียกแบบนั้นจริง ๆ น่ะหรือ ?"

ข้ามองใบหน้าอ่อนเยาว์ของเหล่าพี่น้องโทชิโร่ที่นั่งรายล้อมด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก....พวกเขาคือครอบครัวของนาคิ แม้จะมิได้สืบสายเลือดตามลำดับใกล้ชิด แต่ก็เกี่ยวพันและมีความสำคัญอย่างยิ่งในแดนตะวันตกนี้

นอกเหนือไปจากนั้นคือหลานชายคนโต ซึ่งเป็นพี่ชายของเด็กน้อยเหล่านี้มีศักดิ์เป็นถึงแม่ทัพคิมหันต์ ซึ่งรับบัญชาแต่เพียงเจ้าแห่งแดนศักสิทธิ์ทั้ง4

แม้ว่าจะยังมิได้พบหน้าเขาเลยสักครั้ง แต่ข้าก็เข้าใจดีว่าสถานะของอาวาตะกุจิ มีความสำคัญอย่างยิ่งในแดนตะวันตก ไม่แพ้กับครอบครัวของข้าที่แดนใต้

แม้จะทำหน้าที่แตกต่างกันก็ตาม

"ท่านหญิงนับลำดับคืออาสะใภ้ของพวกเรา นาคิน่ะไม่ให้พวกเราเรียกว่า ท่านอา เพราะฟังดูห่างเหิน แต่ถ้าเป็นท่าน..."

"จะเรียกเช่นนั้นก็สมควรแล้ว พวกท่านเป็นคู่ชีวิตกันนี่นา"

".......แต่....ข้าว่า..."

"ท่านหญิงเรียกก็เหมือนให้เกียรติเขานะขอรับ"

"........"

ข้าลำบากใจไม่น้อย....ที่จะต่อถ้อยคำกับพวกเขา.... มันก็เป็นความเหมาะสมสำหรับการให้เกียรติสามีตัวเอง.....แต่....

ข้าอายุมากกว่าตั้งเท่าไหร่

......เรียกเขาด้วยถ้อยคำเช่นนั้นจะเหมาะสมหรือ.....

"อ๊ะ นาคิมาแล้ว ๆ "

"ฮิ...พวกเราไปก่อนนะขอรับ"

"ท่านหญิงรักษาสุขภาพด้วย"

ข้าเหลือเพียงลำพังในช่วงเวลาเพียงอึดใจ เหล่าพี่น้องโทชิโร่ก็พากันเร้นกายหนีหายไปหมดสิ้น....ประตูที่เปิดออกรับลม มีเงาร่างคุ้นเคยของเขาก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้น

....ยามนี้นาคิสูงกว่าข้ามากแล้ว....

เขาดูเหมือนจะเจริญเติบโตเต็มที่ตามลักษณะของเผ่าพันธุ์ และสง่างามสมสายเลือด

แม้จะมิยินยอมรับตำแหน่งใด ๆ ในครอบครัว แต่สถานะของเขานั้น ทุกคนดูจะละเว้นและยินยอมให้ทำอะไรตามใจได้ โดยไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวเลย

....ข้า....ชอบดวงตาของเขา....

ใบหน้านั้นก้มมองข้าเล็กน้อย เอื้อมมือมาสวมกอดและลูบเหนือท้องที่โตขึ้นทุกวัน.....ลูกของข้ากับเขาค่อย ๆ ขยับตัว

เด็กน้อยที่ยังหลับใหลอยู่ภายใน ผู้ใหญ่ในตระกูลทำนายไว้ว่าจะเป็นผู้นำที่วิเศษที่สุด ซึ่งข้าเองก็ดีใจที่ได้ยินเช่นนี้....พวกเขายอมรับลูกของข้า

พวกเขายอมรับข้า....เพียงเท่านี้ก็รู้สึกเบิกบานจนอดยิ้มไม่ได้

"....หัวเราะอะไรหรือ?"

...ข้าคงทำเสียงประหลาดอะไรออกมากระมัง เขาจึงถามเช่นนี้

"เปล่า ๆ ....ข้า....แค่อยากให้เขาเกิดมาไว ๆ...."

จิ้งจอกน้อยปีนขึ้นมาคลอเคลียบนไหล่ข้าก่อนจะกระโดดลงไปนั่งแกว่งพวงหางรอกับเบาะนุ่ม

ยามนี้ข้าจะลุกนั่งก็ลำบากพอสมควร เพราะสภาพร่างกายที่ตั้งครรภ์อยู่เลยทำให้มักจะมีคนอยู่ข้าง ๆ หากเป็นเวลาที่เขาต้องเดินทางไปไหนเป็นเวลานาน

....แต่นาคิก็แทบจะมิได้ไปที่ไหน หากไม่จำเป็นจริง ๆ.....

เขาอยู่เป็นเพื่อนข้า ตื่นนอนยามเช้าฟังเสียงนกร้อง กินข้าวด้วยกันจนยามดึกหลับไหล

อ้อมแขนนั้นประคองถนอมดูแลข้าเป็นอย่างดี

....อาจจะผิดต่อท่านพี่และทุกคน....แต่ในยามที่จากพวกท่านมา ข้ามีนาคิอยู่ข้างกายเช่นนี้....

ข้ากลับมิคิดเสียใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว.....

"....นาคิ.......ข้า....."

"มีอะไรหรือ?"

".............ท่าน....."

"....??"

".....ท่านพี่คะ"

....ข้าไม่ทันร้องแม้แต่น้อย เมื่อร่างกายเซวูบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ใบหน้านั้นกดแนบริมผมสูดหายใจลึกอย่างน่าประหลาด....

...เขาไม่พอใจหรือ

....ข้าทำพลาดอะไรไปหรือไม่ ?

".....ข้า....ข้าขอโทษ....จะไม่เรียกแบบนั้น....อือ......"

ริมฝีปากอุ่นกดแนบซ้ำ ๆ ย้ำบนกลีบปากข้าจนรู้สึกเจ็บ

นาคิจูบข้าแบบไม่ให้ได้หายใจจนรู้สึกเหมือนจะเป็นลม

"......ถ้าเจ้าไม่ท้อง.....คงได้ท้องวันนี้แหล่ะ"

เขาพึมพำอะไรบางอย่างข้างหูข้าที่วิงเวียนจนต้องเกี่ยวกอดไหล่นั้นไว้แน่น...ข้าได้แต่กอดเขาเอาไว้เป็นที่พึ่งจนกระทั่งเขาประคองข้าลงนั่งบนตัก สวมกอดข้าจากด้านหลังเอาไว้

....ใบหน้าของนาคิ ข้ามองไม่เห็นจากตรงนี้....แต่ใบหูที่เป็นสีเข้มขึ้นนั่น ก็น่าเอ็นดูอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน.....

ท่านพี่คะ

เพราะใบหน้าแดงๆ ที่เห็นนั้นน่ารักน่าเอ็นดู จึงได้แกล้งเย้าเขาเล่นอยู่เสมอ จนกลายเป็นว่าเคยชินกับคำเรียกนี้ไปโดยปริยาย

และทุกคราวที่เอ่ยขานเช่นนั้น เสียงที่ตอบรับมาจะสั่นเล็กน้อย การที่ได้เห็นเขาซึ่งมักรักษาท่าทีได้สงบเรียบร้อยเสมอมาลนลาน

ข้าอารมณ์ดีจนยิ้มและหัวเราะพร้อมกับยื่นไปลูบศีรษะที่ซบลงบนไหล่ ลมหายใจที่สะท้านหอบขึ้นลงรัวแรง แม้จะโดนจูบจนริมฝีปากแทบช้ำไปหมด

ข้าก็ยังอดไม่ได้ที่จะแกล้งเขาเล่นอยู่เช่นนั้นเสมอกระทั่งถึงกำหนดคลอดเลยทีเดียว

>> Part 2.1 <<