刀剣乱舞.
Touken Ranbu FanFiction
Rate : PG
Genre : AU , Comedy
Pairing : 鳴狐 x 小狐丸 / NakiKogi / なきこぎ
Note : เข้าแมพ 6-2 แล้วนาคิพาเข้าแต่สตาร์บัคส์ค่ะ เก็บกดจนออกมาเป็นฟิคเลยค่ะ 555555555555555555+
โต๊ะขนาดเล็กในมุมที่สงบที่สุดของร้านมักถูกจับจองจากขาประจำคนหนึ่งเสมอ เมนูเดิม คนสั่งคนเดิม
และ.... พูดน้อยเหมือนเดิม
ชื่อเสียงเรียงนามไม่มีใครในร้านรู้สักคน ขนาดคนที่ยิ้มแย้มอ้อล้อเก่งไม่มีใครเกินก็ไม่อาจบอกเล่าได้ จนทุกคนในร้านแอบตั้งฉายา 'น้องเงียบ' เหตุผลที่ต่างเรียก 'น้อง' กันอย่างพร้อมเพรียงนี่ ด้วยหน้าตาและรูปร่างที่ไม่สูงใหญ่ของเจ้าตัว ที่ทุกคนลงความเห็นว่า ‘เด็ก’ กว่าคนทั้งร้านแน่นอน
“ดื่มลาเต้ทุกวัน ลองรับขนมไปคู่กัน หรือลองชิมกาแฟรสอื่นบ้างมั้ยครับ?”
ดวงตาสีทองวาวเงยขึ้นมาสบ ก้มมองด้วยความสูงที่ห่างกันถึงขนาดนี้ แคชเชียร์ ผู้ควบตำแหน่งบาริสต้าไปยันผู้จัดการสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนถึงแววตาที่ราวกับผลึกกระจกที่สะท้อนเงาตนกลับมา
“ถ้าเป็นนาย.....”
เสียงฟังไม่ได้ศัพท์แผ่วแว่วมา เบาจนจับใจความสำคัญไม่ได้ ชายหนุ่มที่คิดว่าตัวเองอายุมากกว่าโข จึงเปิดรอยยิ้มกว้างจนตาหยี
“ไว้คราวหน้าจะชงกาแฟแบบอื่นให้ลองนะ?”
“ครั้งหน้า..จะลองล่ะกัน”
มือเอื้อมมารับแก้วเครื่องดื่ม แตะโดนมือเขาที่ยื่นส่งไปพอดี ปลายนิ้วของอีกฝ่ายเย็นมาก ทั้งที่ในร้านเปิดฮีทเตอร์ปรับอากาศไว้ ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ ก่อนปากจะไวกว่าความคิด
“แล้วจะชงคาปูชิโน่อุ่นๆ ให้นะ”
.... ขนาดแตะผ่านยังเย็นขนาดนั้น เจ้าตัวต้องเป็นคนอุณหภูมิร่างกายต่ำแน่ๆ ให้ดื่มของอุ่นๆ น่าจะดีกว่า
นาคิกิทสึเนะไม่เคยคิดว่าตัวเองจะสนใจคนแปลกหน้าขนาดนี้มาก่อน
แรกเริ่มเขาแค่เปลี่ยนบรรยากาศในการทำงานวิจัยจากห้องตัวเองและแล็บเท่านั้นเอง ได้ยินมาจากหลานชาย ผู้ซึ่งมาคอยมาสอดส่องเป็นระยะตามนิสัยขี้ห่วงเอ่ยเปรยว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักอยู่แถวนี้พอดี ว่างๆ ลองไปนั่งผ่อนคลายเพื่อให้สมองปลอดโปร่งขึ้น
หากสิ่งที่เรียกสายตาตั้งแต่แรกเห็นคือสีขาวพร่างพราว เจ้าของร่างสูงเพรียวที่มีเส้นผมหยักศกสีขาวนวล ใบหน้ายิ้มแย้มจนนัยน์ตาสีคล้ายกันหรี่ปรือ
‘ยินดีต้อนรับครับ!’
น้ำเสียงสดใส ร่าเริงจนดูเด็กลงหลายส่วน จากที่มองอายุไม่น่าห่างจากเขาสักกี่มากน้อย ให้แก่กว่าไม่เกินห้าปี เพราะวันนั้นลูกค้าค่อนข้างบางตา นอกจากอีกสองสามคนที่นั่งหลบมุมในที่ประจำแล้วก็มีพนักงานอีกเพียงเล็กน้อย
ขาพาร่างมาหยุดตรงเคาท์เตอร์สั่งเครื่องดื่ม เมนูหลากหลายละลานตา ทั้งท็อปปิ้งก็มีให้เลือกสรรตามชอบ ไม่ว่าจะเป็นชาหรือกาแฟ ขนมและอาหารรับประทานง่ายอย่างพายหรือแซนวิช
ก็หน้าตาน่ากินดี...
สายตาเลื่อนขึ้นสบกับดวงหน้าที่รอรับออร์เดอร์ด้วยรอยยิ้ม ทำเอานึกถึงสุนัขตัวโตๆ ที่กระดิกหางรอเจ้านายเล่นด้วย
โคกิทสึเนะ อายุประมาณ 25-27 ปี เป็น แคชเชียร์ ผู้ควตำแหน่งบาริสต้าและเป็นผู้จัดการร้าน ตามที่ได้รับฝากฝังมาจากคนรู้จักที่เพิ่งไปริเริ่มกิจการใหม่ค่ะ
นาคิกิทสึเนะ ทายาทสายตรงของอาวาตะกุจิคนสุดท้าย ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวเพื่อความสงบส่วนตัว โดยเป็นนักวิจัยที่อายุไม่ได้น้อยเหมือนหน้าตา?
และเป็นคุณอาแล้วค่ะในฟิคนี้
เป็นฟิคเรื่อยๆ เรียงๆ อยากเขียนอะไรก็เขียน? แต่มีไทม์ไลน์ไว้ในหัวพอสมควร และจะมาตัวละครอื่นโผล่มาเรื่อยๆ เลยค่ะ 5555555555+
ปล.ชอบนาคิเสะเพราะหลงเสียง?ค่ะ ใครสนใจไปตามฟังได้ที่ลิ้งด้านล่างเลยค่ะ กดสกอร์ข้ามเสียงน้องจิ้งจอกไปกันนะคะ ฮา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น