刀剣乱舞.
Touken Ranbu FanFiction
Rate : PG-15
Genre : AU , Fantasy , Gender Bend
Pairing : 鳴狐 x 小狐丸 / NakiKogi / なきこぎ
NOTE :
Gender Bend คือ ตัวละครเปลี่ยนจากเพศเดิม ชายกลายเป็นหญิง หญิงกลายเป็นชาย ไม่ใช่เปลี่ยนแค่รูปร่าง แต่กลายเป็นอีกเพศไปเลยจริงๆ
Index : >> Part 1.1 <<
狐の嫁入り
- Kitsune no Yomeiri -
ลมตะวันตกพัดหอบเอาความหนาวเย็นมา ณ ฤดูเปลี่ยนผ่านริมทะเลสาบแสงจันทร์ ร่างบอบบางห่มคลุมด้วยอาภรณ์สวรรค์ซึ่งนั่งอยู่ริมฝั่งน้ำยกมือขึ้น
ให้นกน้อยนำสารจากแดนไกลส่งข้อความมาถึงได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น....นกสีขาวเกาะบนปลายนิ้วเรียวพลางส่งเสียงกระซิบบอกข้อความอันเป็นความลับนั้น
ก่อนที่ริมฝีปากงามจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างซุกซนพลางลูบท้องที่ใหญ่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของตนด้วยอารมณ์สนุกสนาน
....ท่านพี่รองจะว่าอย่างไรกับข่าวนี้นะ
จู่ ๆ หัวหน้าบาทบริจาริกาของศาลสักการะก็หายตัวไป ในขณะที่แดนตะวันตกได้รับขวัญสะใภ้ใหม่ และหลานในท้องที่อีกไม่นานคงลืมตาดูโลก
นางหัวเราะคิกคักชอบใจ ก่อนจะถูกรวบร่างยกขึ้นสูงเข้าสู่อ้อมกอดแข็งแกร่งของบุรุษหนุ่มในชุดสีขาวสะอาด ผู้มีสัญลักษณ์แห่งฤดูหนาวอันอ่อนโยน
"ข้าอยากไปแดนตะวันตกสักครั้ง....ท่านพี่อาจจะเหงาหากไม่มีผู้ไปเยี่ยมเยียน" ดวงตางดงามจ้องมองใบหน้าลำบากใจเล็กน้อยของอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มกว้าง
"ข้าสัญญาว่าจะไม่ก่อเรื่อง...โถ่.... ท่านอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ... พี่สาวข้าแต่งไปอยู่แดนตะวันตก พี่ชายก็ไม่รู้จะโมโหมากไหม ท่านต้องเข้าใจนะ"
"..............ข้าต้องเป็นคนพาเจ้าไป... ห้ามหนีไปเกเรคนเดียว แล้วยามพักอยู่ที่นั่น ห้ามเจ้าซุกซน รับปากข้าได้ไหม"
ดวงหน้างามพยักรับอย่างตื่นเต้นยินดียิ่ง นกแสงจันทร์สีน้ำเงินตัวน้อยกลับคืนร่างเป็นปักษาสวรรค์ก่อนจะบินซุกไซร้ซอกคออุ่น จงอยปากเล็ก ๆ จิกเบาๆ ที่สาบเสื้อแสดงความรัก และร้องเพลงหวาน ๆไปตลอดเส้นทางเดินสู่ศาลสักการะแห่งแดนใต้....
"....เจ้านี่....ชอบเปลี่ยนร่างกะทันหันอีกแล้ว...."
狐の嫁入り
- Kitsune no Yomeiri -
"หือ? ....พูดจริงหรือ.....ข้า....ควรจะเรียกแบบนั้นจริง ๆ น่ะหรือ ?"
ข้ามองใบหน้าอ่อนเยาว์ของเหล่าพี่น้องโทชิโร่ที่นั่งรายล้อมด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก....พวกเขาคือครอบครัวของนาคิ แม้จะมิได้สืบสายเลือดตามลำดับใกล้ชิด แต่ก็เกี่ยวพันและมีความสำคัญอย่างยิ่งในแดนตะวันตกนี้
นอกเหนือไปจากนั้นคือหลานชายคนโต ซึ่งเป็นพี่ชายของเด็กน้อยเหล่านี้มีศักดิ์เป็นถึงแม่ทัพคิมหันต์ ซึ่งรับบัญชาแต่เพียงเจ้าแห่งแดนศักสิทธิ์ทั้ง4
แม้ว่าจะยังมิได้พบหน้าเขาเลยสักครั้ง แต่ข้าก็เข้าใจดีว่าสถานะของอาวาตะกุจิ มีความสำคัญอย่างยิ่งในแดนตะวันตก ไม่แพ้กับครอบครัวของข้าที่แดนใต้
แม้จะทำหน้าที่แตกต่างกันก็ตาม
"ท่านหญิงนับลำดับคืออาสะใภ้ของพวกเรา นาคิน่ะไม่ให้พวกเราเรียกว่า ท่านอา เพราะฟังดูห่างเหิน แต่ถ้าเป็นท่าน..."
"จะเรียกเช่นนั้นก็สมควรแล้ว พวกท่านเป็นคู่ชีวิตกันนี่นา"
".......แต่....ข้าว่า..."
"ท่านหญิงเรียกก็เหมือนให้เกียรติเขานะขอรับ"
"........"
ข้าลำบากใจไม่น้อย....ที่จะต่อถ้อยคำกับพวกเขา.... มันก็เป็นความเหมาะสมสำหรับการให้เกียรติสามีตัวเอง.....แต่....
ข้าอายุมากกว่าตั้งเท่าไหร่
......เรียกเขาด้วยถ้อยคำเช่นนั้นจะเหมาะสมหรือ.....
"อ๊ะ นาคิมาแล้ว ๆ "
"ฮิ...พวกเราไปก่อนนะขอรับ"
"ท่านหญิงรักษาสุขภาพด้วย"
ข้าเหลือเพียงลำพังในช่วงเวลาเพียงอึดใจ เหล่าพี่น้องโทชิโร่ก็พากันเร้นกายหนีหายไปหมดสิ้น....ประตูที่เปิดออกรับลม มีเงาร่างคุ้นเคยของเขาก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้น
....ยามนี้นาคิสูงกว่าข้ามากแล้ว....
เขาดูเหมือนจะเจริญเติบโตเต็มที่ตามลักษณะของเผ่าพันธุ์ และสง่างามสมสายเลือด
แม้จะมิยินยอมรับตำแหน่งใด ๆ ในครอบครัว แต่สถานะของเขานั้น ทุกคนดูจะละเว้นและยินยอมให้ทำอะไรตามใจได้ โดยไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวเลย
....ข้า....ชอบดวงตาของเขา....
ใบหน้านั้นก้มมองข้าเล็กน้อย เอื้อมมือมาสวมกอดและลูบเหนือท้องที่โตขึ้นทุกวัน.....ลูกของข้ากับเขาค่อย ๆ ขยับตัว
เด็กน้อยที่ยังหลับใหลอยู่ภายใน ผู้ใหญ่ในตระกูลทำนายไว้ว่าจะเป็นผู้นำที่วิเศษที่สุด ซึ่งข้าเองก็ดีใจที่ได้ยินเช่นนี้....พวกเขายอมรับลูกของข้า
พวกเขายอมรับข้า....เพียงเท่านี้ก็รู้สึกเบิกบานจนอดยิ้มไม่ได้
"....หัวเราะอะไรหรือ?"
...ข้าคงทำเสียงประหลาดอะไรออกมากระมัง เขาจึงถามเช่นนี้
"เปล่า ๆ ....ข้า....แค่อยากให้เขาเกิดมาไว ๆ...."
จิ้งจอกน้อยปีนขึ้นมาคลอเคลียบนไหล่ข้าก่อนจะกระโดดลงไปนั่งแกว่งพวงหางรอกับเบาะนุ่ม
ยามนี้ข้าจะลุกนั่งก็ลำบากพอสมควร เพราะสภาพร่างกายที่ตั้งครรภ์อยู่เลยทำให้มักจะมีคนอยู่ข้าง ๆ หากเป็นเวลาที่เขาต้องเดินทางไปไหนเป็นเวลานาน
....แต่นาคิก็แทบจะมิได้ไปที่ไหน หากไม่จำเป็นจริง ๆ.....
เขาอยู่เป็นเพื่อนข้า ตื่นนอนยามเช้าฟังเสียงนกร้อง กินข้าวด้วยกันจนยามดึกหลับไหล
อ้อมแขนนั้นประคองถนอมดูแลข้าเป็นอย่างดี
....อาจจะผิดต่อท่านพี่และทุกคน....แต่ในยามที่จากพวกท่านมา ข้ามีนาคิอยู่ข้างกายเช่นนี้....
ข้ากลับมิคิดเสียใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว.....
"....นาคิ.......ข้า....."
"มีอะไรหรือ?"
".............ท่าน....."
"....??"
".....ท่านพี่คะ"
....ข้าไม่ทันร้องแม้แต่น้อย เมื่อร่างกายเซวูบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ใบหน้านั้นกดแนบริมผมสูดหายใจลึกอย่างน่าประหลาด....
...เขาไม่พอใจหรือ
....ข้าทำพลาดอะไรไปหรือไม่ ?
".....ข้า....ข้าขอโทษ....จะไม่เรียกแบบนั้น....อือ......"
ริมฝีปากอุ่นกดแนบซ้ำ ๆ ย้ำบนกลีบปากข้าจนรู้สึกเจ็บ
นาคิจูบข้าแบบไม่ให้ได้หายใจจนรู้สึกเหมือนจะเป็นลม
"......ถ้าเจ้าไม่ท้อง.....คงได้ท้องวันนี้แหล่ะ"
เขาพึมพำอะไรบางอย่างข้างหูข้าที่วิงเวียนจนต้องเกี่ยวกอดไหล่นั้นไว้แน่น...ข้าได้แต่กอดเขาเอาไว้เป็นที่พึ่งจนกระทั่งเขาประคองข้าลงนั่งบนตัก สวมกอดข้าจากด้านหลังเอาไว้
....ใบหน้าของนาคิ ข้ามองไม่เห็นจากตรงนี้....แต่ใบหูที่เป็นสีเข้มขึ้นนั่น ก็น่าเอ็นดูอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน.....
ท่านพี่คะ
เพราะใบหน้าแดงๆ ที่เห็นนั้นน่ารักน่าเอ็นดู จึงได้แกล้งเย้าเขาเล่นอยู่เสมอ จนกลายเป็นว่าเคยชินกับคำเรียกนี้ไปโดยปริยาย
และทุกคราวที่เอ่ยขานเช่นนั้น เสียงที่ตอบรับมาจะสั่นเล็กน้อย การที่ได้เห็นเขาซึ่งมักรักษาท่าทีได้สงบเรียบร้อยเสมอมาลนลาน
ข้าอารมณ์ดีจนยิ้มและหัวเราะพร้อมกับยื่นไปลูบศีรษะที่ซบลงบนไหล่ ลมหายใจที่สะท้านหอบขึ้นลงรัวแรง แม้จะโดนจูบจนริมฝีปากแทบช้ำไปหมด
ข้าก็ยังอดไม่ได้ที่จะแกล้งเขาเล่นอยู่เช่นนั้นเสมอกระทั่งถึงกำหนดคลอดเลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น